Pablo1989 escribió: ↑Jueves 18 de Septiembre de 2025, 19:47
roped escribió: ↑Jueves 18 de Septiembre de 2025, 16:08
Pablo1989 escribió: ↑Jueves 18 de Septiembre de 2025, 15:39
"Non creo que en España o cine estea sometido a política"
Joder, es que esto es vivir directamente con una venda
Ti cres de verdade que non se fan pelis que recollan os fitos gloriosos da historia de España por culpa da política?, entón cando en plena era ZP se financiou Alatriste con máis dun millón de diñeiro público que sucedeu?, un erro do sistema?, durante os governos de Aznar e Rajoy que pasou? Seguiu existindo a cultura de cancelación preventiva?.
Precisamente Alatriste fue una decepción de cojones, muy épica y gloriosa no fue, además de que está basada en una novela y no en una historia real.
Debes de ser de las pocas personas que no ven que el cine español está escoradísimo a la izquierda (mientras que a la vez afirmas que la política invade todo, un poco contradictorio). Solo hay que ver una gala de los Goya, que parece un mitin de Podemos.
Alatriste é mala e non está baseado en ningún feito histórico concreto real, pero o seu contexto forma parte dun pasado idealizado polo nacionalismo español de dereitas, os Tercios españois dando hostias por media Europa.
Que a segunda peli mías cara da historia do cine español sexa Alatriste e que esta fose subvencionada invalida a túa teoría de persecución política, no cine español os actores son maioritariamente de esquerdas, pero os produtores e os donos das tvs son maioritariamente de dereitas, fanse pelis de moi diferente sesgo ideolóxico, o que non hai é cine voxemita, que sospeito que é o que ti demandas, tranquilo que xa o haberá.
Aglaca escribió: ↑Jueves 18 de Septiembre de 2025, 21:44
Filotas escribió: ↑Jueves 18 de Septiembre de 2025, 19:37
Si hay que quedarse con un héroe o un hecho patrio, yo me quedaría con El Cid, que es un peliculon se mire por donde se mire, aunque ahora también hay una corriente revisionista que lo pone más o menos como un bandido.
Siempre hay una corriente revisionista para cada ideología, lo que importa es si es veraz o no, y en el caso del Cid, es algo que ignora el contexto histórico de la época para llamarle bandido, o mercenario, que es otra. Ni caso.
Y sí, peliculón, justo me estaban entrando ganas d everla esta manera.
Como que nin caso?
O Cid , " o infiel can galego" segundo as fontes árabes, pese a falsificación da historiografía española retratándoo como heroe nacional e protagonista da inventada Reconquista, ao longo da súa vida púxose ás ordes do mellor postor, tanto cristiáns como musulmáns. Loitou no seu propio beneficio, un soldado profesional que presta os seus servizos a cambio dunha paga, un señor da guerra, ou se prefires un mercenario.
O problema que lle vexo a moitos españois que reclaman pelis sobre a súa historia é que pretenden que sexan como as dos anos 50, unha idealización afastada de toda verosimilitude histórica que reforce o seu nacionalismo.
A vella peli do Cid está ben, é unha superproducción vistosa e divertida pero a nivel historiográfico é un espanto, é unha peli froito dos tempos no que foi feita, en pleno Macartismo aínda que McCarthy xa estaba palmado cando se fixo, as listas negras e a exclusión da industria dos disidentes seguían activas, a censura e autocensura campaba as súas anchas, todo valía para combatera ameza comunista. O cine abandonou temas polémicos e buscou o grandioso dun pasado case sempre inventado, para esquecer o presente, foi a época dourada do cine relixioso e "histórico" , dos péplums míticos, o Cid non deixa de ser un peplum medieval onde se fai exaltación duns valores conservadores, as veces raiando no fascismo.
Pero a toda acción lle surxe unha reacción, o péplum non sempre se utilizou como instrumento de propaganda dos poderes fácticos. Kirk Douglas, que foi Deus, meteuselle nos cornos producir un filme acerca dun personaxe considerado por Karl Marx como o home máis grande da historia: Espartaco. Facer esa peli foi un acto revolucionario, é como se agora alguén tivese a ocurrencia de producir un novo late night en USA que se metera con Trump...
O guionista foi Dalton Trumbo, recoñecido comunista rexistrado na lista negra de Hollywood. Trumbo adaptaría a novela de Howard Fast outro perseguido. De feito, foi escrita no caldeiro, a súa publicación fixo que o mesmo Edward Hoover chegase a presionar ao editor para que non se editase.
Por todo isto Espartaco mola bastante máis que El Cid.
Unha nova peli do Cid estaría ben, foi un guerreiro espléndido cunha vida intensa, pero tamén foi un mercenario, un animal con roupa como todo señor feudal, e iso tamén compre contalo, ou non?.