Aglaca escribió: ↑Viernes 02 de Junio de 2023, 12:53
El sistema que tenemos siempre va a tender al bipartidismo. Básicamente promueve que la política se divida en dos bandos, izquierda vs derecha, y como el sistema electoral favorece a los más votados dándoles más representación de lo que representaría su porcentaje de voto, la aparición de cualquier partido por uno de los bandos puede crear una situación de multipartidismo temporal, pero que va a durar únicamente hasta que se establezca cual es el partido dominante en cada bando para que termine concentrando el voto de izquierda o derecha por el voto útil. La mentalidad ciudadana termina siendo la de que va a gobernar uno de los dos bandos, así que mejor asegurarse de que gobierne el tuyo, aunque no sea a través de tu partido predilecto en ese bando, y los partidos han consolidado esta tendencia con Podemos pactando siempre con el PSOE por la izquierda y Ciudadanos y VOX haciéndolo por la derecha, con el PP. Si Podemos hubiese sido alguna vez una fuerza transversal, como se anunciaban al inicio, o Ciudadanos realmente centrista y dispuesto a pactar con el PSOE y no solo con el PP por la derecha o incluso a no pactar, quizá hubiesen podido crear una tercera vía (lo dudo muchísimo), pero sus estrategias de pactos consolidaron la percepción izquierda/derecha y la división de la política española en solo dos bandos.
La supervivencia de Podemos, Ciudadanos y VOX pasaba y pasa por conseguir dar el sorpasso por izquierda o derecha respectivamente, consolidarlo, y reducir a PSOE y/o PP a la categoría de partido minoritario para que con el paso de los años deriven hacia la marginalidad o desaparezcan. Cuando el partido minoritario entra con mucha fuerza, como pasó con Podemos, esto no se va a dar en un solo ciclo electoral. Podemos tuvo una aparición muy fuerte que dio lugar a que se creasen expectativas de sorpasso en caso de haber una inercia electoral positiva, pero fue al contrario, el momento de sorpasso fue previo a las elecciones generales y, cuando llegaron, estaban en una inercia negativa que se consolidó en las elecciones posteriores y en el declive que ahora estamos viendo. Si no pasa nada tremendamente extraordinario que cambie esa tendencia para provocar un boom podemita, como podría ser la aparición de un líder extraordinariamente carismático, la tendencia va a ser que Podemos siga disminuyendo su representación electoral hacia los antiguos niveles de IU. La aparición de Ciudadanos fue mucho más débil y ya ha desaparecido. La de VOX fue más fuerte que la de Ciudadanos, pero las próximas elecciones establecerán si está en tendencia alcista, de estancamiento o decreciente. Cuando un partido minoritario llega al estancamiento, si no ha logrado competir al mismo nivel de representación parlamentario que el partido mayoritario de su bando (por ejemplo, PSOE 81 escaños y Podemos 73), la tendencia ciudadana va a ser la de percibirles como un partido que no va a poder ser mayoritario y volverá a tender progresivamente hacia el voto útil.
Por tanto, el bipartidismo no está muerto. El bipartidismo no son los resultados electorales, que son la circunstancia del momento, sino el sistema electoral que es la estructura que condiciona todo, y ese sistema electoral no ha cambiado en lo más mínimo. Todos los partidos minoritarios tendrían que haber establecido como condición obligatoria para un pacto de gobierno la reforma del sistema electoral hacia un sistema proporcional como el de circunscripción única, aunque luego mantuvieses el sistema D'Hondt para favorecer la gobernabilidad sin tergiversar en exceso la representación proporcional del voto del electorado. No lo hicieron y ahora Ciudadanos está muerto, Podemos va a morir o verse reducido a la marginalidad y, viendo los escrutinios de VOX, vaticino exactamente lo mismo para ellos. Tardará uno o dos ciclos electorales, como máximo, pero volveremos al mismo reparto electoral pre-Podemos, solo que seguramente con un partido minoritario en cada bando, en lugar de solo en la izquierda como en tiempos de IU, lo que favorecerá las perspectivas del PSOE en comparación con antaño, pero en la práctica seguirá siendo un sistema bipartidista en el que a menudo bastará con el apoyo de los nacionalistas para gobernar. Eso puede ser lo único que rompa con un bipartidismo estricto, la presencia de nacionalismos con una representación desproporcionada a su porcentaje de voto a nivel estatal, y el incremento de partidos nacionalistas relevantes en comparación con 20 años atrás en Euskadi y Catalunya si extraen su voto de los votantes de partidos estatales en lugar de simplemente repartirse la misma cantidad de voto nacionalista entre varios partidos, pero eso no es nada demasiado nuevo. A nivel estatal, lo único que vamos a tener es a PSOE y a PP.
Totalmente en desacordo.
O sistema electoral non favorece os máis votados, o sistema electoral está ben o que está mal é o arbitrario reparto de escanos entre as provincias, sobrerepresenta as rexións rurais monolingues en español, ca único fin de dopar o nacionalismo español conservador, cando non directamente facha.
Os escanos máis baratos, pese a mitoloxía nacionalista española, non son os do PNV, ou os de ERC, tampouco os do BNG, son os do PP en Soria, Avila, Palencia... en en menor medida os do PSOE, por non falar da broma de Meillla e Ceuta, cidades altamente militarizadas e que están hiperrepresentadas.
O voto util é moi palpable nas circunscricións electorais pequenas , onde se escollen 2, 3, 4 e 5 escanos, onde fai falla obter unha porcentaxe de apoios moi grande para ter representante, o que fai case imposible que os partidos pequenos asomen a cabeza, ante este panorama moitos votantes antes de arriscarse a tirar o lixo o seu voto, optan pola pinza na napia e voto útil ao canto ou abstención, pero isto non sucede nas circunscricións grandes, as cidades populosas escapan da lóxica do voto util, porque co 5 %, o tope mínimo que se debe sacar para entrar no reparto, xa se obtén escano, mesmo varios escanos no caso de Madrid e Barcelona, nas grandes cidades o elector discrepante non sente que o seu voto non vale para nada, como pasa nas provincias pequenas, por iso na provincia de Barcelona houbo ata 8 partidos que acadaron representante nas xerais do 2019, en Madrid e Valencia 6, en Sevilla e Bizkaia 5...
Hai 14 provincias en España de máis de 1 millón de habitantes, que entre todas suman tanta poboación como o resto das 36, pero as primeiras escollen 159 deputados e as segundas 191, se engadiramos o primeiro grupo a Pontevedra, Granda e Zaragoza que teñen 950K +-, a desproporción na representatividade entre a España chea e a baleira sería aínda máis escandalosa.
Hai moitos casos en Europa que teñen un sistema electoral similar o español, e en ningún se tende cara o bipartidismo, non hai maiorías absolutas nos estados membros da UE, agora de memoria diría que so existe a de Portugal.
Que existan dous bloques é perfectamente lóxico, sempre vai haber un governo e unha oposición, a postura de non aliñado carece de sentido. Pero dentro dos bloques existen discrepancias e diferentes ideoloxías que se manifesta mediante a existencia de varios partidos.
O bipartidismo leva desde o 2015 morto , o PPSOE non acadan maiorías absolutas, e entre os dous non pasan do 60% dos votos, dubido moito que resucite en xullo.
Salvo que pacten PP e Psoe, o cal sería a morte definitiva do bipartidismo, tanto o un coma o outro terán que pactar cos partidos que teñen a dereita e esquerda respectivamente, e iso con total seguridade desgastará o partido minoritario que entre no governo, o mesmo tempo que reforzará o que quede na oposición, este circulo vicioso soamente se racharía cunha maioría absoluta, que é polo que están loitando o PSOE e o PP desde fai case unha década, fracasando estrepitosamente. Eu non vexo xeito de resucitar o bipardismo sen un partido de centro, xa o tentaron con C´s, pero saíulles moi ME, e polo tanto moi de dereitas o que os converteu en un PP laranxa con máis cachondas e cachondos no grupo parlamentario, que se suicidou, ou suicidarono, cando renunciaron a apoiar o PSOE, pero a larga sairá un PNV a española que pacte co mellor postor, restando opcións de governabilidade os extremos, e dando un novo pulo o bipartidismo, ou quizais non, quizais España se faga maior e máis plural e tendamos a asemellarnos os Países Baixos.
Eu non quero circunscrición única, eu quero que existan fronteiras que remarquen as diferentes realidades dos pobos de España, diferencias que se ven por exemplo na singularidade galega na votación do domingo a respecto da liña do conxunto do Estado. Votamos bastante diferente, votamos canda a cidadanía vasca, navarra, catalá e canaria, somos outra cousa e quero isto sexa o máis palpable posible.
Eu opto por eliminar a provincia como circunscrición electoral, sendo substituída polas CCAA, e que o peso dos escanos en número de votos sexa equivalente en cada un delas. Non fai falla tirar de centralismo para facer máis xusto o reparto de escanos.