Aglaca escribió:Yo quisiera hacer un pequeño apunte. Este año he empezado la carrera de Ciencias Políticas y precisamente he tenido ocasión de estudiar algo acerca de Estados fallidos, Estados basados en etnias y demás. Venía a comentar casos como los de la antigua Yugoslavia en los que se crearon nuevos Estados atendiendo a reclamaciones de formación de un Estado en base a un sentimiento de nacionalidad propia o una unidad étnica mayoritaria dentro de un territorio determinado. Lo que venía a decir al respecto era que este tipo de Estados habían resultado fallidos porque indefectiblemente se habían creado conflictos. La mayoría étnica tendía a imponerse sobre las minorías que eran marginadas, discriminadas e incluso en muchas ocasiones sufrieron de violencia en la forma de limpiezas étnicas. Para proteger a estas minorías se crearon órganos de control y protección no recuerdo si en la ONU, OTAN o en qué organismo u organismos internacionales responsables de ello en aquel momento, pero lógicamente esto molestaba a estos nuevos Estados que protestaban por verse sometidos a controles y regulaciones que no se aplicaban a muchas Estados más viejos, pero que presentaban también problemas similares aunque fuese en menor medida.
En resumen, podríamos decir que por mucho que pueda existir un importante sentimiento nacional dentro de un territorio estatal mayor, esto no basta por sí solo para justificar la creación de un nuevo Estado. De hecho, un sentimiento nacional como podría ser el gallego no tiene por qué ser opuesto a otro sentimiento nacional como podría ser el español, incluso pueden ser complementarios. El reconocimiento de la nación española como Estado no implica que no pueda haber otras naciones dentro del territorio español o que incluso España como Estado, país y/o nación no sea otra cosa que la unión de las numerosas identidades nacionales que existen dentro de ella. Así al menos es como siento yo España como mi país, como una riquísima unión de una enorme variedad de culturas que conforman una misma identidad, que es la mía. Cuando viajo de Canarias a Galicia es inevitable notar las diferencias que existen tanto en el clima como en la cultura o incluso en el comportamiento de la propia gente, pero igual que soy capaz de notar estas diferencias que existen entre las dos comunidades, tampoco puedo concebir mi idea de España sin Galicia o sin Canarias formando parte de ella. Y todo esto sin que cualquiera de ellas pierda su identidad sino al contrario, protegiéndolas y potenciándolas porque son lo que hace de España un país tan rico.
Del mismo modo, creo que a la hora de crear una selección oficial que compita en los distintos torneos internacionales y que pueda optar a clasificarse para un Mundial o una Eurocopa hace falta que esta selección tenga un Estado al que representar, no tan sólo una nación. Lamentablemente, esto implica que quienes sienten Galicia como su única identidad nacional, sin formar parte de España, no puedan tener una representación a nivel de selecciones. Es injusto, pero necesario, porque en alguna de las islas canarias bien podría haber 400 tipos que sientan que su identidad nacional es la de su pueblo y punto, porque nunca han salido de él o porque cuando lo han hecho no les ha gustado lo que hay más allá y ven que la aldea tiene una identidad propia diferente de todo lo demás, y desde luego no vamos a formar una selección nacional de Arguineguín escindida de la española sólo para que ellos puedan sentirse representados como nación. Y sin lugar a dudas, cualquiera de esos 400 tíos tendría tanto derecho a tener una selección representativa de su identidad nacional como cualquier nacionalista gallego.
¿Qué es lo que haría de la selección gallega algo más justificable que la selección de Arguineguín o, yendo a una distancia más razonable, la selección de Tenerife, la de El Hierro o cualquiera de las islas canarias? Porque desde luego, cuando los españoles llegaron a Canarias, las siete islas no formaban un solo territorio sino que cualquiera de ellas funcionaba por separado, y su historia independiente de España o de cualquier otro Estado es tan vasta como la gallega, sino más. ¿Vamos a formar siete selecciones nacionales distintas, una para cada isla de Canarias? A mí me parece una auténtica estupidez, la verdad, pero históricamente cualquiera de esas siete selecciones sería tan justificable como una selección gallega.
Yo no me opongo a que exista una selección gallega que juegue partidos como los juegan las selecciones de Andalucía, Cataluña, el País Vasco o las propias Canarias, pero no creo que exista justificación para que dicha selección pueda competir en los distintos torneos internacionales.
UN par de detalles, a existenia de Eslovenia, Croacia, Bosnia, Macedonia, Montenegro e Kosovo so se debe ao afán de tocarlle os collóns a Serbia que non deixa de ser o representante dos intereses de Rusía no medio e medio de Europa. Conflictos semñllantes existen en moitas partes do planeta sen embargo os únicos que acadaron ter o apoio das grandes nacións estado occidentais foron as que afectaban aos seus competidores, e niso podemos incluir a Letonia, Estonia, Lituania, Eslovaquia, Chequia, Moldavia, Ukranía do lado Ruso, e o Tibet e Xinjiang do lado Chinés, a nivel doméstico aqui tese un gran aprecio a causa Saharaui co único fin de tocar os collóns o governo de Rabat.
A ONU e a OTAN o único que fan é velar polo "dereito" dos bosnios a beber cocacola, mercar no Carrefour e ir de vacacións a Benidorn, nun periodo razoablemente curto, os dereitos das persoas a esas entidades sudalla, so defenden os dereitos do consumidor, e si hai que bombardear Belgrado para iso faise e punto, se os novos estado non lles mola estas institucións é porque ven que sairon de un imperio paraingresar noutro.
Eu penso que Eslovenia, Letonia, Chequia, Lituania, Estonia non son precisamente bos exemplos de estados fallidos, viven agora bastante mellor que cando pertencían a un gran estado, estado fallido é España que tras 500 anos de existencia aínda non pacificou Euskadi.
Mentres en España se fale galego, catalán e vasco de forma normal e cotidiana nos seus respectivos territorios calqueira achegamento do termo nación a palabra España é ridiculo, de ahí que se queira eliminar calqueira rasgo diferenciador co fin de "nacionalizar" o estado español, un bo xeito é mediante os trunfos deportivos dunha selección española que é a de todos, e si é a de todos é a que representa a identidade de todos, a identidade española, algo que para min é puro imperialismo, é dicir a imposición do valores e intereses da etnia castelá máis os seus cipaios as demais etnias do estado español, aínda así melloramos desde as limpezas étnicas dos reis católicos e borbóns onde os colectivos xudeus, mouros e xitanos non sairon tan ben parados coma nos, eu so teño que aguantar auns cantos palurdos cunha bandeira roxigualda que non saben nin de onde procede nin o que significou ao longo da historia.
A idea de complementariedade de sentimentos nacionais é unha idea tremendamente surrealista, eu non creo nela ou se é unha cousa ou se é outra, ti crees na nacionalidade Europea? eu non, e son europeista e máis, son internacionalista convencido, creo no ideal de un estado ou organización que aglutine a toda a humanidade, pero nese gran hermandade eu seguirei sendo galego de nación, non español, nin europeo, nin terrestre, e defenderei a que a miña cultura e identidade exista ao marxe da española, europea e mundial, xa que para empezar estas apenas existen, son máis ben imposicións do mercado que trata de encaixar as diferentes sociedades nun mesmo modelo, puro fascismo.
O concepto etnico de nación require centos de anos para adquirir un corpus medianamente recoñecible, non vale con unir toda europa e declarar o inglés como idioma oficial, a xente seguiría sendo francesa , italiana, alemá dureante décadas, incluso séculos.
Existe outro concepto de nación moito máis moderno, que define a nación coma o conxunto de cidadans residentes nun territorio definido, asociados libremente, e que decide democráticamente o seu futuro, a isto aspira ser España, pero vexolle pouco futuro.
Ti podes sentir España como queiras, por certo que a túa idea esta máis proxima a miña que aos que defenden a ultranza a " La Roja", (aínda que falseas o concepto de identidade xa que este é oposto a existencia de multiples culturas), o problema é que as institucións públicas que representan ao conxunto do pobo español non ten esa mesma idea de España, eu sintome agraviado e renuncio a miña cidadanía española, paso de darlle máis oportunidades a esa sociedade e fago todo o posible para desligarme dela, creo que teño todo o dereito, polo menos nun estado democrático teríao.
A creación de un novo estado esta xustificada sempre e cando a maioría de un territorio así o desexe. o contrario é antidemocrático. Se en Cataluña o 50% +1 non quere ser español o democrático sería aceptar o rsultado e deixar paso libre a independenza.
Isto é extrapolable a que Girona se queira independizar de Cataluña si así o desexan os girondenses, aínda que persoalmente dubido que esa opción teña visos de ser real.
O que non vos entra na moleira aos españois é que todos debemos ter os mesmo dereitos, que ten de especial a selección española sobre a de Arguineguín? absolutamente nada, a única diferencia é que os que defenden a la Roja son máis e teñen un respaldo economico-político-militar moi forte que existe desde fai séculos, e que tenta desde fai 150 crear unha identidade española, algo lícito se non fora porque o fixeron polas bravas, matando a todo aquel que non era participe desa idea.
Os 400 Arguineguín teñen tanto dereito coma un nacionalista galego de ter a súa selección, pero o máis importante teñen o mesmo dereito que un nacionalista español coma a ti de disfrutar da súa selección se así o desexan.
Si se pretende protexer realmente unha cultura o paso fundamental é outorgarlle a mesma importancia que as demais culturas, un rasgo cultural importante dos nosos días é o deporte, máis aínda si falamos de seleccións que teñen uns tintes políticos tremendamente marcados, o lóxico é que alguén que defenda o multiculturalismo defenda a existencia de seleccións que denoten esa riqueza e variedade cultural. Non se pode falar en serio de respeto, potenciación e protección cara as culturas minorizadas e prohibirlle participar na mesma "liga" que as culturas consolidadas, iso é pura hipocresía.
Estou totalmente en contra da idea de que se precisa un estado para ter representación, é máis dado a concentración de competencias da UE creo que Estado español leva perdendo soberanía desde fai 25 anos e ningún español de pro puxo en dubida a lexitimidade de "la Roja", a nación debe prevalecer sobre o estado no plano deportivo, como dixen antes o ideal para min sería ter un so estado mundial e miles de nacións a un tempo, eliminado claro esta os cancros dos estados nación, España a primeira, logo Francia, China, Italia, USA, Canadá, Rusia...
En canto a insinuación de que os nacionalistas somos uns palurdos que non saimos da aldea, non a vou ter moito en conta, so decirche que canto máis leo e máis viaxo máis nacionalista son.