Pero tamén habería que ver as razóns que xustificaron as rupturas e excisións, no caso de Errejón , o cal me cae moi mal, o que seguramente provoca que a miña opinión non sexa de todo xusta, o tipo pirouse porque estaba en contra de que Podemos e IU se uniran, entendía, falo en pasado agora xa non é así, que unirse a IU restaba posibilidades electorais , el pretendía facer un Podemos máis achegado o PSOE, pretendía liquidar a IU, non pactar con ela, que é unha idea moi lícita pero fora de Podemos, porque a maioría de afiliados de Podemos non está de acordo, foise e salvo en Madrid non se comeron nada.Aglaca escribió: ↑Viernes 09 de Junio de 2023, 9:07Para mí el problema de la salida de Errejón no fue tanto que no supiese aceptar su derrota como que Pablo Iglesias venció con... ¿70% de los votos, quizá? Pero actuó como si hubiese logrado el 100% y lo cierto es que en la derrota, Errejón tuvo un apoyo razonablemente alto que indicaba un número de seguidores elevado en Podemos al que habría que prestar atención e Iglesias les pasó el rodillo por encima.
Pablo Iglesias ha sido demasiado autoritario. En mi opinión, terminó dirigiendo el partido con un estilo de conmigo o contra mí y todo el que no estuviese con él terminó fuera del partido o completamente muerto y si tienes inquietudes políticas distintas de las de Iglesias y no te da ni un resquicio por el que respirar, es normal que te salgas del partido y vayas a otro o montes uno nuevo. Era trabajo de Pablo Iglesias aunar las distintas inquietudes que había en Podemos para darles cabida cuando fuesen compatibles, pero trató de gobernar con mano de hierro y se quedó solo. Bueno, no solo, se quedó con su mujer y otra gente igual de afín, como Monedero, al que siempre trató como a un gurú. Pero la foto inicial de Podemos con los líderes que le dieron inicio, terminó completamente destrozada y eso habla muy mal del líder. Fatal. Que tengas una rata es normal, dos también. Pero cuando todos son traidores, igual el problema es el líder y no los seguidores y socios que le abandonan.
Curiosamente agora Errejón, cunha IU domesticada por Yolanda, cos vellos comunistas enterrados, non so metaforicamente, é o que máis quere sumar, e de paso liquidar a Podemeos, e son os podemitas os que pretenden restar para sobrevivir como espazo ideolóxico, cousa que teñen sumamente complicada, pero non imposible, porque a diferencia de Yolanda que ten moitos simpatizantes, Podemos ten moitos afiliados, veremos o que fan os afilaidos de IU, a estrutura do PCE será quen defina o futuro, e teño a sensación que están moi fartos do progresisimo seudopsoe de Yolanda, xa veremos.
É moi dificil aglutinar en un mesmo partido xente cercana o PSOE como Errejón ou a propia Yolanda Díaz, e anticapitalistas como Urban, ou pseudonacionalistas andaluces como Teresa Rodríguez, so unha dereita e unha extrema dereita como a española acada esa miragre.
Normalmente dise que o problema da esquerda é a súa división, eu coido que non, o problema é a unión monolítica da dereita, o cal non fala moi ben do seu electorado, que xente de centro dereita do PP moi achegada o Psoe vote sen problemas a un PP que vai pactar con VOX non é lóxico, que non existan máis partidos estatais de dereitas é moi pouco democrático, pero é entendible se temos en conta de quen é debedora a inmensa maioría das dereitas españolas, unha pena que non haxa máis Igeas en C´s , unha magoa que Igea non o dixera antes.
